ചാരം

പിന്നിലേയ്ക്ക് ഇടയ്ക്കിടക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കി വേണം പോകാൻ എന്ന് ശാട്ട്യമുണ്ടാരുന്നു ഒരു കാലത്ത്. പിന്നിൽ നോക്കി നോക്കി മുന്പിലുള്ള കുഴിയിൽ വീണാലും ദെണ്ണം ഇല്ലാന്ന് വിചാരിച്ചു .അക്കാലങ്ങളിൽ ഒന്നിൽ ഞാനും അവനും ചേർന്ന് കക്കാടിനെ കേള്ക്കുകയാണ്...സഭലമീ യാത്ര...കേട്ടുകഴിഞ്ഞു ഒരു നിമിഴത്തെ ഇടവേളക്കു ശേഷം പരസ്പരം പറഞ്ഞു " അപ്പോൾ ആരെന്നും എന്തെന്നും ആര്ക്കറിയാം "..ആ ഒരു സന്തോഷം മറക്കാൻ വയ്യ. അമ്മയെ കാണാൻ കൊല്ലൂർ പോകണമെന്നും ശിവനെ അറിയാൻ കൈലാസം പോകണമെന്നും അഗസ്ത്യനെ കാണാൻ നോവിന്റെ ശുല മുന മുകളിൽ പോകണമെന്നും ജെറുസലേമിൽ പോയി ആ വിപ്ലവകാരിക്ക് സലാം വെയ്ക്കണമെന്നും കണക്കു കൂട്ടി...കണക്കു കൂട്ടലുകൾ തെറ്റാതിരിക്കാൻ ഇതൊന്നും നടക്കില്ലെന്നു ഇടക്കിടക്ക്‌ പറഞ്ഞു കാലത്തിന്റെ കണ്ണില പൊടിയിടാൻ ശ്രമിച്ചു... ഈയടുത്ത് കടലുകൾക്ക് അപ്പുറത്ത് നിന്ന് വിളിച് അവൻ ചൊല്ലി...

"കൈതവം കോലങ്ങൾ കെട്ടുന്ന രാത്രികൾ 

ആയില്യം കാവിലെ തോറ്റങ്ങൾ രാത്രികൾ..

അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഉണ്ണികൾ രാത്രികൾ.."

ബാക്കി ചൊല്ലാൻ പറഞ്ഞു. 

ബാക്കിയുള്ള വരികൾ നാവിൻ തുംബിലെക്കിറങ്ങി വരാതെ എന്നെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നത് കണ്ടു സത്യമായും ഞാൻ നടുങ്ങി പോയി.അവൻ പറഞ്ഞു... എങ്ങും പോകണ്ട, വിസ തീരും മുന്പ് ഒന്നുടെ ആലപ്പുഴ വരെയെങ്കിലും പോകണം. ചില്ലറ ചളി ഒക്കെ അടിച് അപ്പോൾ  രക്ഷപെട്ടു ... സുഭാഷ്‌ ചന്ദ്രന്റെ വരികൽ ഓര്മ്മ വന്നു."  എല്ലാം ചാരമായ് മാറുകയാണല്ലോ, ജീവിച്ചിരിക്കെ തന്നെ അച്ഛന്റെ ഈ മകനും ചാരമായിതീരുന്ന കാലവും വന്നല്ലോ.. അന്ന് രാത്രി , പ്രയാസപ്പെട്ടു കയറി വന്ന പടിക്കെട്ടുകളെല്ലാം ഒരു പെരുമഴയത് കുത്തി ഒലിച്ചു പോകുന്നത് കണ്ടു അന്തം വിട്ടു നില്ക്കുന്ന ഒരു പാവം കുട്ടിയെ ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടു .മാറ്റല്ലേ ദൈവങ്ങളെ...കോപ്രായം കാണിക്കാൻ...കൊഞ്ഞനം കുത്താൻ.. വളിപ്പടിക്കാൻ...ചുമ്മാ കള്ളം പറഞ്ഞു പേടിപ്പിക്കാൻ....കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ചിരിക്കാൻ...ഒന്നും മാറ്റല്ലെ...
കുഴിയിൽ വീണാൽ അതൊരു കുഴിയനെന്നും അതിന്റെ പേരിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട സമയതെക്കുരിചും ലാഭ നഷ്ടങ്ങളെ പറ്റിയും മനസ്സിലാക്കാൻ കെല്പില്ലാത്ത ഒരു ചെറിയ പൊട്ടൻ ആകാൻ മനസ്സിന് കെല്പ് ഉണ്ടായാൽ മതിയാരുന്നു.നഷ്ടപ്പെട്ട ചിരികൾ തിരികെ കിട്ടാൻ പ്രയാസമാണ് , ബാകിയുള്ളത് എങ്കിലും നഷ്ടപെടാതെ നോക്കാം